Aankomst in Jodoigne

Na drie de hitte trotseren eindelijk in de buurt van Jodoigne aangekomen.  Bij een B&B met een zwembad. Heb ik wel verdiend na drie dagen de hittegolf te trotseren. 
Terugblikkend op de afgelopen dagen waren de thema's onthaasten, loslaten en "go with the flow" op de voorgrond. Onthaasten van werk, verplichtingen en alles op uur en tijd. 
Loslaten van routine en de voorspelbare te vele bagage. Ook ik ben niet ontsnapt aan de valkuil van te veel willen meenemen. De volgende keer de rugzak thuis wegen. Ongemerkt heb ik er nog spullen in gestopt wat resulteerde in een rugzak van 13 kg.  En dit zonder mijn twee liter water! Sommige dingen dacht ik wel te gaan gebruiken en sommige dingen met een sentimentele waarde zoals mijn metalen mok die ik ook in India er bij had, had ik te veel in mijn rugzak. 
Bij de eerstvolgend postkantoor net zoals velen voor mij een pakketje naar huis gestuurd! Resoluut besluit genomen en bij enige twijfel weg gedaan. In mijn rugzak en in mijn hoofd gelijk een stukje lichter. 
Ik heb gemerkt dat "go with the flow" de beste strategie is. Soms dienen zich onverwacht mooie dingen aan. In plaats van Via Monastica te lopen heeft Mannu en zijn echtgenote (tweede logeeradres in Meerhout) mij door de bossen naar Averbode gestuurd. Een erg mooie, schaduwrijke en tevens kortere wandeling. Na een geweldige overnachting in het klooster in Averbode op advies van Mannu, naar Scherpenheuvel gewandeld. Was ook maar een korte wandeling van 11 kilometers.  Aldaar vroeg aangekomen rustig mijn lunchpakketje gegeten en het Maria bedevaartsoord verkent. Oude glorie van België en van weleer. Ondertussen toch nog maar mijn gebruikelijke kaarsje opgestoken voor vrienden en familie. Daar in het Pelgrims Oord geslapen waar voornamelijk bedevaartgangers worden onder gebracht. 
Door de twee dagen relatieve rust kon ik de lange wandeling naar Zoutleeuw goed af maken. De lengte (ongeveer 33 km) en zeker de hitte waren uitputtend. Na vele kilometers lopen en drinken van 3,5 liter water aangekomen in een mooi, klein en vanuit historisch perspectief rijk stadje aangekomen bij mijn B&B. 
Vanuit daar heb ik vandaag in de vroege ochtend mijn tocht naar Jodoigne gestart. Niet alleen Luik-Bastenaken-Luik heeft kasseien. Ik heb ze vandaag ook mogen voelen onder mijn voeten. En dat is nou Belgisch erfgoed. Kan wel iets mooiers bedenken. Enfin, hoort er bij. Zeker bij België. Onderwijl tussen de vele akkers met graan en bieten de taalgrens gepasseerd. Door de verhitte akkers na vijf uur hard doorlopen in Jodoigne gearriveerd waar ik tijd en WIFI heb om jullie op de hoogte te houden. 
Vanavond eindelijk weer Facetime met mijn ma. Ze heeft mij al een aantal dagen moeten missen. 
Foto's kan ik helaas niet goed toevoegen aan het verslag en melding Facebook.