Maaskantje

Na twee dagen rust in Namen weer twee dagen lopen. 
Na de vele velden met graan, erwten, aardappelen en bieten hebben doorkruist, heb ik twee dagen van mooie uitzichten langs de Maas mogen genieten. Het is een geweldig mooie route langs sluizen, villa's, dorpen en bossen die afgewisseld worden met rotspartijen. (De foto's spreken voor zich). De laatste twee dagen weer 55 km gelopen. Voeten inclusief blaren houden het goed. 
Onderweg kom je interessante mensen tegen zoals  Christian. Een gepensioneerde priester van drie Brusselse parochies die, na vele pelgrims- en bedenvaartstochten te hebben gemaakt, besloten heeft een uitgebreide pelgrimstocht te gaan maken. Vanaf Brussel naar Rome. Daarna naar Spanje waarbij hij vanaf Barcelona naar het zuiden afzakt tot in Sevilla. En dan via Santiago de Compostella weer terug loopt naar Brussel.  
Ondanks dat ik wist dat het kloosterleven Spartaans kon zijn, en zeker bij kloosterlingen die gelofte van armoede hebben gedaan, kan het soms wel erg bar zijn. 
Het verblijf in het klooster in Leffe, Dinant was tegenover gestelde met mijn vier sterren kamer in Averbode. 
Voor pelgrims was er een verblijf in een oude school op het terrein van de klooster. Op de eerste verdieping een grote Spartaanse slaapzaal voor zeven personen met eenvoudig, let wel zéér eenvoudige sanitaire voorziening met alleen koud water. Sinds militaire dienst niet meer zo primitief een wasje gedaan. 
Het leven van een pelgrim kan eenvoudig zijn. Voor 15 euro donativo heeft men een bed en een simpel avondmaal en ontbijt. 
De tweede dag van de Maas heeft mij tot Givet gebracht. Ik ben weer een grens over gegaan. Ben tijdelijk in Frankrijk. Morgen en eventueel overmorgen weer in België. Daarna zal het krap twee maanden Frans spreken worden. 
Nu, na een lekker lange douche en liggend op bed in een Ibis budget hotel, kijk ik wel terug op twee fantastische dagen waarbij ik steeds meer in de onthaast stand kom te staan. Fijn.