Een tussentijdse update

De weg naar Reims wordt door mij herinnert als het lopen in de voetstappen van de Romeinen. Een oude Heirbaan brengt mij en een medepelgrim uit Antwerpen naar Reims. Al ver buiten Reims zijn de twee torens van de kathedraal te zien. Dit komt voornamelijk door het feit dat Reims weinig hoogbouw heeft. Geweldig om te zien. Wat zal dat in de middeleeuwen een indrukwekkend beeld gegeven hebben. Helaas geen "Kodak-moment" omdat een dissonante lichtgroene scheur midden in het beeld staat.   
In de imposante kathedraal mijn stempel gehaald. En natuurlijk een kaarsje voor het thuisfront op gestoken. Kan het niet laten om dit jarenlange ritueel in stand te houden. 
Met veel geluk een kapper gevonden die op maandag open was. Voor het eerst sinds vijftien jaar een knip-, nee een scheerbeurt gehad. Koppie stond er weer strak op. Later op de avond start het feest voor quatorze julliet wat morgen is. Het is een beetje zoals koningsnacht in Nederland. De rustdag in Reims was echt een rustdag. Door nationale feestdag was er weinig open en dus weinig van hot naar her lopen om alles  toch te zien. Slenterend door de stad concludeer ik dat de summiere beschrijving van de wandelgids wel klopt. Erg veel Art Deco gebouwen die ook nog eens voor de verandering goed onderhouden zijn. De mooie huizen overtrof echter niet de overdekte markthal. Door zijn soberheid lijkt het eerder op Bauhaus stijl dan Art Deco. Door zijn soberheid spreekt hij mij meer aan dan de markthal in Rotterdam. Mooie strakke lijnen, hoog en open van karakter, symmetrie en eenvoudig materiaal gebruik. 
's Avonds bij het avondeten heb ik nogmaals kunnen genieten van deze markthal. Dit keer in de mooie goudgele gloed van de avondzon. Nog mooier! 
Frankrijk biedt voor mij op culinair gebied een ontdekkingstocht.  Ook in Reims kan ik weer iets nieuws proberen. Mijn oog valt op de menukaart op de AAAAA worst, Andouilette de Troyens. Een worst gevuld met in de lengte gevuld met reepjes varkensvlees, kruiden en wijn.  Een uitgesproken regionale worst, speciaal voor de liefhebbers. Conclusie na het eten was: blij te hebben beproeft, maar hoeft geen tweede keer meer. 
Na Reims worden de graanvelden ingeruild voor de wijnranken. Ik ben in de champagne streek gearriveerd. Ik ben in contact gekomen met een Fransman die mij uitgenodigd heeft om bij hem te logeren. Hij gaf aan toch genoeg kamers te hebben. Één logé meer zou niets uitmaken. Dat klopt ook wel als je in een klein dorpje bijna een halve straat hebt gekocht. Let wel, een Frans dorpje. Huizenprijzen zijn laag en de huizen zijn niet altijd groot. Enfin, ik kreeg een klein huisje toebedeeld. Zijn ouders logeerden ook, weer in een ander huis. Ik heb er twee dagen kunnen logeren. Fabrice was zo behulpzaam om mij bij ieder etappe op te halen en weg te brengen brengen. 
Avondeten werd door de mama verzorgd. Lekker Frans eten zonder poespas. Bijzonder was wel dat er alleen champagne bij het eten geserveerd werd. Deze is in de contreien daar relatief goedkoop. Dus waarom ook niet?! Nou, het eten smaakte nog beter! Twee dagen op lekkere champagne getrakteerd! 
Nadeel van door de wijnstreek lopen is wel dat de heuvels ook al meteen steiler zijn. De etappes naar Sézanne waren een stuk zwaarder. Deels door de steilheid en deels door de hitte. Het weer is zonnig en de temperatuur loopt 's middag op tot rond de 30. Een dag was het tot 36 graden Celsius! 
Met doorzetten in Sézanne aangekomen. Daar onderdak geregeld bij de nonnen. In een rusthuis/verzorgingshuis voor ouderen! Tussen de senioren een uitgebreide avondmaal genuttigd. Kreeg nota bene een hele forel voorgeschoteld! 
Wat mij op viel in het tehuis dat er een goede sfeer hing. Er werd iedere dag gezamenlijk zelf klaar gemaakt gegeten werd, mensen beleefd werden aangesproken en de huis-hond, een cockerspaniël,  vrij was in doen en laten. Kreeg de indruk dat dit debet was aan de directrice. Een no-nonsens non met een vriendelijke uitstraling. 
Vandaag was ik genoodzaakt om 34.6 km te lopen. In de tussenliggende dorpen weinig opties voor proviand of slaapplaats. Ben na een lange dag lopen in Méry-sur-Seine bij een grumpy broeder terecht gekomen. Kijken wat dat ons brengt!